>άρθρα
xpressway to yr skull
προηγούμενο
επόμενο

wwf: world wide fraud

do or die no7

δημοσιεύτηκε σε φυλλάδιο που κυκλοφόρησε κατά τις ομιλίες του john zerzan το μάϊο του 2002

 

Ενώ διαβάζετε αυτό το κείμενο, παιδιά άλλων πολιτισμών απαγάγονται και εξαναγκάζονται να εισαχθούν σε σχολεία παρά τη θέλησή τους, τόσο τη δική τους όσο και αυτή της φυλή τους. Άνθρωποι από την Ινδονησία έως και το Ζαΐρ εκδιώχνονται βίαια από τη μητρική τους γη και περιορίζονται σε άθλιες παραγκούπολεις με ανεπαρκή υγιεινή και κακή διατροφή. Αυτοί οι άνθρωποι θέλουν να παραμείνουν στις πατρίδες τους, ζώντας όπως έκαναν πάντοτε - χωρίς αρχηγούς και πολιτισμό, με κυνήγι και τροφοσυλλογή.
>Αλλά η γη στην οποία ζουν περιέχει πλούσια μεταλλικά κοιτάσματα και δένδρα. Τα γεμάτα απληστία μάτια των δυτικών τα εποφθαλμιούν και έτσι τα αποκτούν. Μια συνηθισμένη πλέον ιστορία; Η βία των μεγάλων εταιρειών; Δεσποτικές κυβερνήσεις; Ιεραποστολές; Αρειανοί εισβολείς; Ναι, όλα αυτά (εκτός ίσως από τους Αρειανούς) αλλά και κάτι ακόμη που μπορεί να προκαλέσει έκπληξη σε πολλούς: Το Παγκόσμιο Ταμείο για την Φύση, το οποίο παίζει πολύ σημαντικό ρόλο για όλες αυτές τις εισβολές ανά τον κόσμο. Πίσω από το χαριτωμένο και χνουδωτό λόγκο τους με το πάντα κρύβεται μια αδίστακτη επιχείρηση που θα έκανε τον Τζέγκινς Χαν να μοιάζει με τοπική συμμορία δρόμου.
Το WWF είναι καλά γνωστό. Δημιουργήθηκε πριν περίπου 25 χρόνια. Κυνηγοί σπάνιων θηραμάτων όπως ο Πρίγκηπας Berhnard από την Ολλανδία, διευθύνοντα στελέχη από τη βιομηχανία και τις χρηματοοικονομικές επιχειρήσεις και κορυφαίοι πολιτικοί παράγοντες είδαν ότι ένα από τα πλέον αγαπημένα τους θηράματα, η τίγρη, είχε κυνηγηθεί τόσο, ώστε είχε φθάσει στο χείλος της εξαφάνισης.
Αυτό το δίλημμα για τους κυνηγούς και η ανάγκη για τη δημιουργία μιας καλής υπόληψης ως προστάτες των υπό εξαφάνιση ειδών οδήγησε εκατό από τις μεγαλύτερες πολυεθνικές στην απόφαση να δωρίσουν ένα εκατομμύριο δολάρια η κάθε μια (απαλλαγμένα βέβαια από φορολογία). Η WWF δημιουργήθηκε με ένα απόθεμα 100 εκ. δολαρίων. Ο Πρίγκιπας Bernhard έγινε ο πρώτος της πρόεδρος τον οποίο διαδέχθηκε ο επίσης κυνηγός Πρίγκιπας Fillips από την Αγγλία.

Από το ξεκίνημα της δράσης της η WWF έχαιρε εκτεταμένη αποδοχή από όλες τις κυβερνήσεις. Σε πολλά έθνη λειτουργεί ακόμα και ως de facto υπουργείο για το περιβάλλον. Για πολλούς και καλούς λόγους:

1. Η WWF είναι ικανή να καλλωπίσει την περιβαλλοντική εικόνα πολλών κυβερνήσεων.
2. Η WWF βοηθά στην προστασία πολύ μικρών περιοχών ως εθνικούς δρυμούς και άρα αφήνει ανοικτό το πεδίο για την ανεξέλεγκτη καταστροφή μεγάλων εναπομεινάντων περιοχών, από τη βιομηχανία και τους καταπατητές γης. Η όλη φλυαρία τους για την "παράνομη" υλοτομία δεν είναι παρά ένα παραπέτασμα καπνού για τη συγκάλυψη του νόμιμου 95% της υλοτομίας.
3. Η WWF βοηθά στην ανάπτυξη απομακρυσμένων περιοχών με μεγάλες εκτάσεις παρθένας φύσης και στην άσκηση ελέγχου σ' αυτές.
4. Καθώς αυτές οι απομακρυσμένες περιοχές είναι συνήθως οι πατρίδες μη-ενσωματωμένων φυλών, η WWF βοηθά τις κυβερνήσεις στην απόκτηση ελέγχου πάνω τους και στην ενσωμάτωσή τους.
5. Η WWF προωθεί μια ιδιαίτερα κερδοφόρα τουριστική βιομηχανία.

Ως αποτέλεσμα όλων των παραπάνω οι χαμένοι είναι οι ιθαγενείς και -κάτι που μπορεί να φανεί παράδοξο εκ πρώτης όψεως- η άγρια φύση εν γένει, εξαιτίας της θυσίας των μεγαλύτερων εκτάσεων γης. Ως συνήθως, κερδισμένοι είναι οι ανά τον κόσμο πλούσιοι.
Η καταπίεση των άγριων φυλών ιθαγενών από τους φορείς προστασίας του περιβάλλοντος δεν έχει αποτελέσει ποτέ το κεντρικό θέμα μιας συζήτησης. Τα αποτελέσματα των δραστηριοτήτων προστασίας της φύσης πάντα παρουσιάζονταν με τέτοιο τρόπο ώστε να υπονοούν ότι οι απώλειες που αναγκάζονταν να υποστούν οι ιθαγενείς αποζημιωνόντουσαν. Οι παραγκούπολεις και η κόκα-κόλα δεν μπορούν όμως να αντικαταστήσουν μια κουλτούρα τριών εκατομμυρίων χρόνων. Το θέμα είναι ότι η αποζημίωση είναι όπως και να έχει άσχετη, αφού αυτοί οι άνθρωποι δε θα έπρεπε ούτως ή άλλως να διωχθούν από τη γη τους. Τα επιχειρήματα για την αποζημίωση δεν είναι παρά ένα κόκκινο πανί για να αποσπάσουν την προσοχή από τη γενοκτονία που διαπράττεται από μη-κυβερνητικές οργανώσεις που προσποιούνται ότι προασπίζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Στο Ζαΐρ οι Πυγμαίοι Μπαρούα εδιώχθησαν από τη πατρική τους γη για να δημιουργηθεί εκεί το εθνικό Πάρκο Καούζι-Μπιέγκα. Η WWF είχε ενεργό συμμετοχή. Τα θύματα ζούσαν προηγουμένως με αξιοπρέπεια με τους παραδοσιακούς τους τρόπους αλλά τώρα είναι εκτεθειμένοι στον αλκοολισμό, την πορνεία, την ακραία φτώχεια και την εκμετάλλευση από τη γειτονική φυλή των Μπαντού. Παρομοίως οι Πυγμαίοι Μπαμπούτι εδιώχθησαν από το εθνικό Πάρκο Μάικο ως αποτέλεσμα συντονισμένων ενεργειών της κυβέρνησης και της WWF.
Παρομοίως στην Κεντρική Αφρική, το πρότζεκτ Dzangha-Sangha που διεύθυνε η WWF από το 1988, είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή του τρόπου ζωής και την απώλεια της αξιοπρέπειας των Πυγμαίων Μπάκα σ' αυτή την περιοχή και την απώλεια των πατρικών τους εδαφών.
Στη Ρουάντα οι Πυγμαίοι Μπατούα εκδιώχθησαν από το Φυσικό Δάσος Nyunqwe στα 1994 για να δημιουργηθεί ένα Πάρκο Προστασίας της Φύσης. Η WWF αναμίχθηκε στη δημιουργία αυτής της τοποθεσίας που είχε ως αποτέλεσμα των απώλεια της πατρικής γης και τελευταίου καταφύγιου των Μπατούα.
Στην Κένυα το ανατολικό εθνικό Πάρκο Τσάβο ιδρύθηκε και διαχειρίζεται με τη βοήθεια της WWF, στην γη των Σάνυε. Οι Σάνυε υπέστησαν διωγμούς με την κατηγορία του λαθροθήρα στην ίδια τους τη γη. Ως αποτέλεσμα οι Σάνυε ουσιαστικά καταστράφηκαν ως κυνηγετική-τροφοσυλλεκτική κοινωνία.
Στη Ναμίμπια οι Βουσμάνοι Χάι΄Ομ διώχθηκαν από την πατρική τους γη, την Έτσα Πάν, η οποία χαρακτηρίστηκε προστατευόμενη περιοχή με την ανάμειξη της WWF.
Με τη WWF σε συμβουλευτικό ρόλο, η κυβέρνηση της Μποτσάνα ανακοίνωσε, στη συνάντηση του Xane το Φεβρουάριο του 1996, ότι οι 3000 εναπομείναντες Βουσμάνοι, που στηρίζονταν σε ένα κυνηγετικό-τροφοσυλλεκτικό τρόπο ζωής, έπρεπε να εγκαταλείψουν τη γη τους και τους παραδοσιακούς τους τρόπους ζωής. Ο λόγος ήταν ότι η γη τους προορίζονταν πλέον για καταφύγιο θηραμάτων.
Στην Νότια Αφρική οι τελευταίοι 40 εναπομείναντες Βουσμάνοι κυνηγήθηκαν από την προγονική τους γη η οποία τώρα αποτελεί το Εθνικό Πάρκο Καλαχάρι Γκεμσμποκ. Η WWF έπαιξε και ακόμα παίζει ενεργό ρόλο. Επίσης συνεχίζουν να απορρίπτουν τις διεκδικήσεις των εκδιωγμένων Βουσμάνων για τη γη τους.
Στην Ινδία οι Νομάδες Κουγιάρ στην Ούτταρ Πράντες είναι θύματα ενός Σχεδίου Προστασίας της Φύσης, όπου η WWF είναι άμεσα αναμειγμένη. Επίσης οι τελευταίοι ελάχιστοι ιθαγενείς, της φυλής των Νιγκρίτο, υπέστησαν διωγμούς εξαιτίας της δημιουργίας του Εθνικού Πάρκου στα όρη Νιλγκίρι όπου η WWF ήταν και είναι ενεργή.
Στις Φιλλιπίνες η Haribon Foundation λειτουργεί ως συνέταιρος της WWF και δέχεται σημαντική οικονομική υποστήριξη από αυτή. Στα 1988 η Haribοn Foundation προσπάθησε να κυνηγήσει τους Μπατάκ, ιθαγενείς του νησιού Παλαουαν, από τη δασωμένη προγονική τους γη στο Mouynt Pyos για να δημιουργήσει χώρο για την προέκταση του Εθνικού Πάρκου Mount St Paul. Οι Μπατάκ προορίζονταν να επανεγκατασταθούν σε μια αποψιλωμένη περιοχή για να βοηθήσουν στις φυτείες δένδρων, που συνήθως ονομάζονται σχέδια αναδάσωσης. Η οργάνωση FCPN κατάφερε να σταματήσει αυτό το σχέδιο, αλλά η HF συνέχισε με τη βοήθεια των χρημάτων της WWF την προσπάθεια "ανάπτυξης" των Μπατάκ. Τα κεφάλια προέρχονταν κυρίως από οικονομικές συμφωνίες ανταλλαγής φύσης-χρέους [Μέσο πίεσης για τις "υποανάπτυκτες" και υπερχρεωμένες χώρες, που στηρίζεται στην υπόσχεση οικονομικών διευκολύνσεων με αντάλλαγμα την επίδειξη περιβαλλοντικής ευαισθησίας από τις κυβερνήσεις τους].
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα μια λίγο ή πολύ εξαναγκασμένη εγκατάσταση σε σταθερό σημείο των πρωτύτερα ελεύθερα διακινούμενων Μπατάκ και μαζί της τη σχεδόν ολοκληρωτική απώλεια της κουλτούρας και των παραδόσεών τους. Το IUCN (Διεθνής Ένωση για την Προστασία της Φύσης - η οργάνωση προκάλυμμα της οποίας αποτελεί μέρος η WWF), εκπονεί μια μελέτη για την επίδραση των Μπατάκ στο εναπομένων δάσος, η οποία αγνοεί το γεγονός της διείσδυσης χιλιάδων Φιλλιπινέζων στα εδάφη τους, που καθιστά αδύνατη οποιαδήποτε σημαντική ανάλυση.
Στη Μαλαισία οι Μαννί, οι τελευταίοι ιθαγενείς που ακόμη διατηρούν το παραδοσιακό τους τρόπο ζωής, έχασαν το δικαίωμα πρόσβασης στα πατρογονικά τους εδάφη στην περιοχή Μπανχάτ, εξαιτίας ενός εθνικού Πάρκου στην γη των Μαννί, για το οποίο είναι κυρίως υπεύθυνη η WWF. Η εναπομένουσα γη είναι ανοικτή σε υλοτόμους, καλλιεργητές και αποίκους.
Η WWF σχεδίαζε την εκκένωση της περιοχής του Εθνικού Πάρκου Λόρεντζ από τη φυλή των Παπούα από την υπό Ινδονησιακή κατοχή Δυτική Παπούα. Η WWF συνεργάζεται με την Ινδονησιακή Κυβέρνηση και τους καταστροφικούς Αμερικάνους εισβολείς από τα ορυχεία Φρηπορτ και είναι υπεύθυνη για τις δολοφονίες τουλάχιστον εφτά αγωνιστών της ΟΡΜ (Οργάνωση για μια Ελεύθερη Παπούα), οι οποίοι σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια της επιχείρησης διάσωσης μελών της WWF οι οποίοι είχαν παρθεί ως όμηροι την περασμένη χρονιά. Ωστόσο, η WWF ακόμη δεν αναγνωρίζει τις διεκδικήσεις και τα δικαιώματα της ΟΡΜ.
Υπάρχουν ακόμη πολλές περιπτώσεις μικρών λαών που έχουν γίνει θύματα των συντονισμένων δραστηριοτήτων και της πολιτικής "προστασίας της φύσης" των κυβερνήσεων και της WWF. Όπως και με τις περισσότερες παρόμοιες δραστηριότητες προστασίας της φύσης , πρόκειται για ένα μέτωπο για εξάπλωση των εταιρειών και την καταστροφή της φύσης. Αυτοί οι λαοί έχουν πολύ λίγους συμμάχους στον πλανήτη. Οι Friends of People Close to Nature, ένα μη-ιεραρχικό δίκτυο, υπάρχουν για να επανορθώσουν αυτή την κατάσταση, τόσο μέσω της άμεσης δράσης, όσο και με πολιτικούς χειρισμούς. Αν επιτραπεί στην εξέλιξη του πολιτισμού και της παγκοσμιοποίησης να εξαλείψει τις τελευταίες εναπομένουσες μη-δυτικές κουλτούρες, θα απομείνουμε με μια ανθρώπινη μονοκαλλιέργεια. Αν η βιοποικιλία είναι απαραίτητη, τότε το ίδιο ισχύει και για την ανθρώπινη ποικιλία. Πρέπει να συμμαχήσουμε και να υποστηρίξουμε αυτά τα τελευταία οχυρά της ελπίδας για το μέλλον της ανθρωπότητας.
Ενώ εμείς στον "πρώτο" κόσμο προσπαθούμε να επανακτήσουμε τη γη μας, αυτοί οι άνθρωποι την έχουν ακόμη. Ζουν όπως έκαναν πάντα. Καθώς πεθαίνουν, μαζί τους πεθαίνουν και τα όνειρά μας. Χωρίς αυτούς, το μέλλον της ανθρωπότητας είναι κλειδωμένο στην τωρινή του πορεία, όλα τα εναλλακτικά μέλλοντα θα χαθούν και η παρεκτροπή 10.000 χρόνια πριν στη Μεσοποταμία (η απαρχή της γεωργίας) θα εποικίσει ως παράσιτο όλον τον πλανήτη. Χρειαζόμαστε ανθρώπους που θα αναμιχθούν ενεργά. Όχι κάποιους που θα πάρουν οδηγίες, ή θα αγοράσουν μπλουζάκια, αλλά που θα συνδράμουν ενεργά στην αντίσταση των άγριων φυλών ανά τον κόσμο επιτιθέμενοι την καρδιά του προβλήματος εδώ στον "πλούσιο" κόσμο. Δε μπορεί να υπάρξει κοινωνική δικαιοσύνη στο εσωτερικό μιας κουλτούρας που διαπράττει γενοκτονία στους γείτονές της.
Μερικοί από αυτούς τους ανθρώπους δεν είναι παρά μερικές εκατοντάδες, σε μερικά χρόνια θα έχουν για πάντα χαθεί, και μέρος της ανθρωπινής μας υπόστασης θα έχει χαθεί μαζί τους - εκτός κι αν δράσουμε τώρα αποφασιστικά. Για περισσότερες πληροφορίες και για να βρείτε τι μπορείτε να κάνετε επικοινωνήστε με FCPN Εngland & International Office, 50 Hillside Crescent, Whittle-le-Woods, Chorley, Lancashire, PR6 7LT, U.K.

 

Σημείωση: Το παραπάνω κείμενο μεταφράσθηκε από το Do or Die No 7

Do or Die, c/o Prior House, 6 Tilbury Place, Brighton BN2 2GY, UK

Θεωρούμε ότι η κριτική της μάστιγας των μη-κυβερνητικών οργανώσεων, οικολογικών ή ανθρωπιστικών, δε μπορεί σε καμία περίπτωση να περιοριστεί σε μεμονωμένες περιπτώσεις όπως η WWF, αλλά αντίθετα να είναι συνολική. Είναι άλλωστε σύνηθες φαινόμενο (και σε πλήρη αντιστοιχία με τον Οργουελλιανό εφιάλτη) τέτοιου τύπου οργανώσεις να έχουν δράση ακριβώς αντίθετη από αυτό που δηλώνει το όνομά τους - οι περισσότερες φιλοζωικές οργανώσεις αναλαμβάνουν τον άχαρο ρόλο του μπόγια, ευνουχίζοντας και δολοφονώντας τα αδέσποτα, οι ανθρωπιστικές οργανώσεις στυλ ΟΗΕ, Unicef κτλ είναι υπεύθυνες για το βομβαρδισμό χιλιάδων αμάχων, ενώ αναρίθμητες οργανώσεις για την προστασία των ιθαγενών στην πραγματικότητα έχουν ως μοναδικό ρόλο την αντικατάσταση της λέξης "γενοκτονία" με αυτή της προόδου.
Αν κάποιος δε μπορεί να αναλάβει άμεση δράση ή να συμμετέχει σε μια μη-ιεραρχική ομάδα άμεσης δράσης, καλό είναι πρωτού δώσει τη συνδρομή του -οικονομική ή άλλη- σε κάποια μεγάλη μη-κυβερνητική οργάνωση να ψάξει πρώτα όσο το δυνατόν περισσότερο της δράση της, επειδή είναι πολύ πιθανό να καταλήξει άθελά του συνεργός στο έγκλημα και όχι στην προσπάθεια αποτροπής του.